Auteur: admin

De weegschaal

Geen categorie

Goede voornemens

Ik kan mij nog herinneren dat ik aan het begin van dit jaar een groot aantal goede voornemens had. Een aantal van deze voornemens waren gezonder eten, meer bewegen en het verliezen van een aantal kilo’s. Vandaag moet ik gewoon heel eerlijk bekennen dat ik precies het tegenovergestelde heb bereikt. En daar zijn natuurlijk allerlei goede redenen voor te bedenken. Om te beginnen zijn de sportscholen dicht, dus ik wil wel sporten, maar het gaat helaas niet. En natuurlijk kan ik naar buiten om een lekker stuk te wandelen, maar ook daar moet ik eerlijk in zijn…. ik ben een zomer mens. Zodra het regent, waait of koud is blijf ik het liefste binnen. De hond moet naar buiten, maar dat zijn echt de noodzakelijke meters en dan gaan we weer snel naar binnen. Want de hond houdt gelukkig ook meer van droger weer. Daar komt nog bij dat ik het best druk heb met al mijn opdrachten. Dit betekent dat ik vooral veel zit en ook dat komt mijn fysieke gestel niet ten goede. Bovendien gaat veel werken bij mij gepaard met het verlangen om te snoepen. En dan met name veel kleine dingen. Hierbij kun je denken aan pinda’s, zonnepitten of smarties. En dit alles bij elkaar, weinig bewegen en veel snoepen, heeft ervoor gezorgd dat de weegschaal nu een getal aangeeft, waar ik niet blij van word. Een getal waarbij de knop nu snel om moet. Waarbij ik inderdaad moet gaan bewegen en alle snoep en lekkere dingen vanuit mijn bureaulade naar de keuken moet verhuizen.

Op welke manier?

Omdat ik wil gaan afvallen heb ik natuurlijk eens op internet zitten snuffelen. Waar men het absoluut over eens is, is dat 75% van je succes behaald wordt door het wijzigen van je voedingspatroon en dat de andere 25% door het bewegen komt. Veel eiwitten en vezels eten en weinig slechte koolhydraten. Deze slechte koolhydraten zitten vooral in witte pasta, wit brood, koekjes, snoep en chips. In volkoren boterhammen, volkoren pasta en zilvervliesrijst zitten naast koolhydraten ook veel vezels en die zijn juist weer goed voor je. Eigenlijk is het allemaal niet zo moeilijk, Eet lekkere bruine boterhammen, met gezond broodbeleg (dus niet die laag dikke boter met hagelslag…), groente en fruit en blijf vooral van de koekjes en snoepjes af. En dat laatste is dus het moeilijkst. Want ik hou van bruine boterhammen met aardbeien of een gekookt eitje. Maar ik hou ook erg van een beschuitje met dik boter en hagelslag en naturel chips met een dipsausje. Maar als ik die kilo’s er af wil hebben, dan zal ik er toch echt aan moeten geloven. Vanaf morgen ga ik letten op wat ik eet en probeer ik, nee, MOET ik, de koekjes en snoepjes laten staan. Dat zal absoluut niet meevallen, maar ik heb wat dat betreft niet echt een keuze.

Het doel

Aangezien ik er nu echt voor moet gaan en tevens een stok achter de deur nodig heb, zal ik mijn start en de vorderingen met jullie delen. Het regelmatig schrijven van een blog met mijn vorderingen zorgt ervoor dat ik wel moet afvallen. Want ik wil natuurlijk wel positieve vorderingen laten zien.

Dus hier komt het:

Mijn startgewicht staat nu op, schrik niet, 80,8 kilo. En mijn doel is om dit terug te brengen naar ongeveer 68 kilo. Een flinke uitdaging dus! Het hoeft ook niet zo heel snel te gaan, maar met een halve kilo per week zou ik dit binnen een half jaar kunnen halen. En dat is een acceptabel doel. Dus vanaf morgen moet het anders. Gaat het anders. Ik hou jullie op de hoogte.

Een reactie plaatsen , ,

Met negen naar de brugklas

Geen categorie

Herinneringen van 10 jaar geleden

Tijdens het opruimen kwam ik een blauwe smalle ordner tegen zonder etiket op de achterkant. Geen idee wat er in zat, dus niets verwachtend sloeg ik de kaft open. Het waren de lieve mails, kaartjes en foto’s van mijn zoons afscheid van de basisschool. Het afscheid dat we met de hele klas in Duinrell vierden, inmiddels alweer meer dan 10 jaar geleden. Niets bijzonders zou je denken, want ieder kind neemt eens afscheid van de basisschool, maar mijn zoon was pas negen toen hij vanuit groep 6 naar de brugklas ging.

En terwijl ik door de map bladerde kwam alles weer boven. Hoe hij zichzelf leerde lezen nog voor hij aan de basisschool begon, hoe zijn IQ bij het Radbout in Nijmegen op 154+ werd getest en hoe de basisschool alles deed wat mogelijk was om hem zoveel mogelijk uitdaging te bieden. Tot het moment dat hij in groep 6 heel duidelijk aangaf naar de brugklas te willen. Dat wij als ouders dachten dat dat niet kon, dat de directeur van de basisschool dacht dat het zeker een hele goede optie zou zijn en wij niet zo goed wisten wat we met deze situatie aan moesten. Slapeloze nachten, gesprekken met leerkrachten, onze ouders en vrienden. En natuurlijk met onze zoon. Twee middelbare scholen durfden het niet aan, maar op de derde was hij na een gesprek van harte welkom. De dame in kwestie had alle vertrouwen in onze standvastige zoon en in overleg met de basisschool werd afgesproken dat de weg terug altijd open lag. Je weet immers nooit hoe zoiets in praktijk uit pakt.

Ik ben negen en een brugsmurf

Ruim 10 jaar later

Inmiddels zijn wij ruim 10 jaar verder, is mijn zoon opgegroeid tot een jong volwassene en heeft hij zijn HAVO diploma gehaald. Nee, geen VWO diploma, want dat had hij niet nodig voor zijn toekomst, dus dat was tijdverlies. Zijn periode op de middelbare school was voor hem geweldig. Ondanks het leeftijdsverschil voelde hij zich thuis tussen zijn klasgenoten, nam maar al te graag deel aan alle sociale activiteiten en wij zagen hem helemaal opleven. De beslissing om hem zo vroeg naar de middelbare school te laten gaan heeft voor hem heel goed uitgepakt. Over zijn ervaringen heeft hij een boek geschreven: “Ik ben negen en een brugsmurf”.

Vanuit zijn middelbare schooltijd heeft hij nu nog steeds een hele hechte vriendengroep met, inderdaad, een leeftijdsverschil van 4 jaar. En daar is niets van te merken. Na zijn HAVO volgde hij de opleiding digitale media, want hij is gek op films en alles wat het monteren daarvan te maken heeft. Hij heeft een Youtube kanaal, maakt en edit filmpjes en muziek voor vrienden, speelt gitaar, zingt en volgt via de LOI een opleiding tot gespecialiseerd pedagogisch medewerker. Hij zou ook graag psycholoog, docent Engels en filmregisseur worden.

Gelukkig is hij pas 19 en ligt de hele wereld nog voor hem open.

Sale / Solden 2021
Sale / Solden 2021

Een reactie plaatsen , , ,

Oud en nieuw

Geen categorie

Stof tot nadenken

Vandaag is het 1 januari 2021. Na de rustige oudjaarsavond waarin wij met ons gezin lekker thuis waren en alleen mijn dochter een vriendinnetje over de vloer had, zijn we nu aan een nieuw jaar begonnen. En ondanks dat vandaag eigenlijk een dag is zoals alle andere dagen, kijk ik onbewust toch terug en ook weer vooruit. De aanwezigheid van het Corona virus heeft van 2020 een vreemd jaar gemaakt. Zo zijn wij niet met vakantie geweest, zijn er slechts 2 of 3 etentjes buiten te deur geweest en kan ik mij niet herinneren dat ik afgelopen zomer ergens lekker op een terras van het mooie weer heb zitten genieten. En de jaarlijkse dagjes kerstshoppen met mijn dochter zaten er dit jaar even niet in. Maar wij mogen zeker niet klagen. Ik werkte voor Corona al vanuit huis, mijn kinderen studeren allebei via de LOI, dus wij waren al aan thuisstudie gewend, we hebben allemaal nog steeds werk en zijn gelukkig Coronavrij gebleven en nog steeds gezond. Ik realiseer mij dat dit voor heel veel mensen anders is. Bedrijven die al maanden gesloten zijn en het zelfs met steun van de overheid ontzettend zwaar hebben. Mensen die hun baan kwijt zijn en maar heel moeilijk iets nieuws kunnen vinden, en heel veel mensen die in hun naaste omgeving wel iemand kennen die behoorlijk ziek is (geweest) of zelfs is overleden. En dan zijn de kleine ongemakken die wij van de eerste en de huidige lockdown ervaren opeens zo onbelangrijk.

Optimisme voor 2021

Voor mezelf kan ik stellen dat ik positief aan 2021 begonnen ben. Terwijl ik dit zit te schrijven schijnt, tussen de regenbuien door, af te toe het zonnetje en dat doet mij al weer een klein beetje aan het voorjaar denken. Ik maak plannen om dit jaar meer te gaan bewegen, gezonder te gaan eten en het liefst voor de zomer nog een kilo of 10 kwijt te raken. Aangezien de sportscholen dicht zijn zal ik dus iets vaker lange stukken met de hond moeten lopen of een avondje gezellig Just Dance met de kids moeten doen. Daarnaast zou ik heel graag mijn studie Spaans weer oppakken. En ’s avonds iets vaker op tijd naar bed gaan en voor ik naar bed ga nog even een paar hoofdstukken lezen. Ik hou van lezen, maar maak er gewoon te weinig tijd voor. Ik hoop dat wij het Corona virus onder controle krijgen en dat wij op een groot aantal punten weer terug kunnen naar het oude normaal. Mijn dochter is heel sociaal en mist, net zoals zoveel andere mensen, het sporten, het persoonlijk contact en de avondjes weg met vrienden. Maar ik hoop vooral dat we tolerant zijn. De mening van anderen respecteren en er met zijn allen een fantastisch 2021 van gaan maken!

Een reactie plaatsen , , ,

Mijn allereerste blog

Geen categorie

Het idee en de vragen

Daar is hij dan, op de valreep van 2020. Mijn allereerste blog!
Van jongs af aan ben ik gek op schrijven en met het nieuwe jaar in zicht heb ik besloten om het gewoon te gaan doen. En bij deze ben ik dus mijn eigen blog pagina begonnen. Ik moet nog even ontdekken hoe het allemaal werkt, maar daar kom ik de komende tijd vanzelf achter. Spannend.
Op het moment dat ik zo hier en daar het idee van een eigen blog liet vallen, kwamen meteen de vragen.
“Waarover ga je dan bloggen? Kleding, schoenen of make-up?”
“Welke producten en welke merken ga je in je blogs bespreken?”
“Hoeveel volgers wil je over een jaar hebben?”

Lieve mensen, ik heb geen verstand van kleding, schoenen of make-up en al helemaal niet van merken. Ik heb een tijd lang gedacht dat Stone Island een spannende serie was, dus op dat gebied valt er niet veel van mij te verwachten. Ik zie mezelf totaal niet als influencer en ik ben al helemaal niet bezig met hoeveel volgers ik wel of niet ga krijgen.

Waarom dan deze blogpagina?

Ik ben, net als zoveel mensen in Nederland, iemand die een vrij standaard leven heeft. Ik heb twee kinderen in de puberleeftijd, huisdieren, ik werk en woon in een leuk huis en toen we nog geen Corona hadden ging ik graag 2 keer per jaar een weekje met vakantie. Bij voorkeur lekker naar Spanje en de Canarische Eilanden. Ik lees graag en vind het erg gezellig om in deze tijd van het jaar met de kinderen een paar puzzels van 1.000 stukjes te maken.

Met pubers loop je wel eens tegen het één en ander aan. In negatieve-, maar gelukkig ook steeds vaker in positieve zin. Ik voel me gelukkig en vrolijk, maar soms ook boos of gefrustreerd. En ik hoor of lees wel eens dingen waar ik uiteraard een mening over heb of mezelf de nodige vragen bij stel. Dus daarom zullen mijn blogs vooral over dingen die mij bezig houden gaan. Dingen die ik lekker van mij af kan schrijven en omdat ik denk dat mijn leven heel herkenbaar is voor velen, zijn mijn blogs misschien voor anderen wel leuk om te lezen. En zo niet? Geen probleem natuurlijk.

De regelmaat van mijn blogs

Ik ben bang dat die er niet gaat zijn. Ik wil niet schrijven vanuit een verplichting om iedere dag, iedere week of iedere welke termijn dan ook, een blog te moeten publiceren. Mijn blogs komen op momenten dat ik iets wil schrijven. Op momenten dat er dingen zijn die mij bezighouden of die ik meemaak. Omdat het dan spontaan vanuit mezelf komt. En omdat het dan “echt” is. Daarom zou het zomaar kunnen dat er de ene week geen nieuwe blog komt, terwijl er in een andere week ineens 2 of 3 nieuwe blogs verschijnen. Mocht je het leuk gaan vinden om mijn blogs te lezen, dan weet je dat in ieder geval.

Voor zover dan mijn eerste blog.
Niets spannends, maar gewoon de start van “zo gaat het gewoon”.

Een reactie plaatsen , ,