Met negen naar de brugklas
Herinneringen van 10 jaar geleden
Tijdens het opruimen kwam ik een blauwe smalle ordner tegen zonder etiket op de achterkant. Geen idee wat er in zat, dus niets verwachtend sloeg ik de kaft open. Het waren de lieve mails, kaartjes en foto’s van mijn zoons afscheid van de basisschool. Het afscheid dat we met de hele klas in Duinrell vierden, inmiddels alweer meer dan 10 jaar geleden. Niets bijzonders zou je denken, want ieder kind neemt eens afscheid van de basisschool, maar mijn zoon was pas negen toen hij vanuit groep 6 naar de brugklas ging.
En terwijl ik door de map bladerde kwam alles weer boven. Hoe hij zichzelf leerde lezen nog voor hij aan de basisschool begon, hoe zijn IQ bij het Radbout in Nijmegen op 154+ werd getest en hoe de basisschool alles deed wat mogelijk was om hem zoveel mogelijk uitdaging te bieden. Tot het moment dat hij in groep 6 heel duidelijk aangaf naar de brugklas te willen. Dat wij als ouders dachten dat dat niet kon, dat de directeur van de basisschool dacht dat het zeker een hele goede optie zou zijn en wij niet zo goed wisten wat we met deze situatie aan moesten. Slapeloze nachten, gesprekken met leerkrachten, onze ouders en vrienden. En natuurlijk met onze zoon. Twee middelbare scholen durfden het niet aan, maar op de derde was hij na een gesprek van harte welkom. De dame in kwestie had alle vertrouwen in onze standvastige zoon en in overleg met de basisschool werd afgesproken dat de weg terug altijd open lag. Je weet immers nooit hoe zoiets in praktijk uit pakt.
Ruim 10 jaar later
Inmiddels zijn wij ruim 10 jaar verder, is mijn zoon opgegroeid tot een jong volwassene en heeft hij zijn HAVO diploma gehaald. Nee, geen VWO diploma, want dat had hij niet nodig voor zijn toekomst, dus dat was tijdverlies. Zijn periode op de middelbare school was voor hem geweldig. Ondanks het leeftijdsverschil voelde hij zich thuis tussen zijn klasgenoten, nam maar al te graag deel aan alle sociale activiteiten en wij zagen hem helemaal opleven. De beslissing om hem zo vroeg naar de middelbare school te laten gaan heeft voor hem heel goed uitgepakt. Over zijn ervaringen heeft hij een boek geschreven: “Ik ben negen en een brugsmurf”.
Vanuit zijn middelbare schooltijd heeft hij nu nog steeds een hele hechte vriendengroep met, inderdaad, een leeftijdsverschil van 4 jaar. En daar is niets van te merken. Na zijn HAVO volgde hij de opleiding digitale media, want hij is gek op films en alles wat het monteren daarvan te maken heeft. Hij heeft een Youtube kanaal, maakt en edit filmpjes en muziek voor vrienden, speelt gitaar, zingt en volgt via de LOI een opleiding tot gespecialiseerd pedagogisch medewerker. Hij zou ook graag psycholoog, docent Engels en filmregisseur worden.
Gelukkig is hij pas 19 en ligt de hele wereld nog voor hem open.
